foto: Isidora Martać
Već pokazano i dokazano je da je cela Srbija ustala. Svaki grad na svoj način. I dok traju blokade, štrajkovi i silne borbe sa institucijama, opština koju je veći deo države prošao, što na putu ka Kosovu, što zbog odlaska na Kopaonik, svakodnevno je šetala u znak podrške studentima.
Srednjoškolci, naši borci gimnazijalci, svakog dana su ispred korumpirana zgrade Opštine Raška u 11.52 davali počast i solidarisali se sa ostatkom zemlje.
I tako studenti koji su raštrkani po Srbiji, od Novog Pazara do Novog Sada, nakon samo jednog plenuma u Beogradu, odlučili su da je vreme da se kaže "hvala" svima koji su u toj opštini šetali i šetaju za studente i podržavaju borbu za četiri jasna zahteva.
Studenti se vraćaju kući.
Nakon blokade u Kragujevcu, možda malo nespretno i brzo, ali svakako sa jasnim ciljem, okupila se grupa studenata koji su svoje detinjstvo i osnovno i srednje obrazovanje proveli u Raški, šetali ulicama te male opštine, navijalo za lokalne klubove i pravilo male revolucije.
Verovatno jedan od najlepših momenata zapaženih U Raški jeste nada koja se probudila u očima ljudi koji su tu godinama, koji posmatraju vlast koja urušava grad i ne pruža nikakve opcije i šanse da zadrži decu koja idu "trbuhom za kruhom" u veće. Nada se probudila, pretpostavljam, jer su studenti pokazali ovim malim gestom jednu Jasnu stvar: lokal patriotizam, znak da nisu zaboravili i jasnu poruku da svoj grad neće ostaviti a da građani i deca koja svakodnevno šetaju - nisu sami.
Uz raznorazne transparente, pištaljke, osmehe, krvavu šaku i zastavu opštine koja je bila na vrhu kolone, Raška je opet postala država za nas.
Osamnaest minuta tišine, ne samo zbog novosadske tragedije, već i tri dodata zbog stradale dece u Raški, jer nismo i nećemo ih zaboraviti.
Tišina nikad teža, a nikad lepša. U Beogradu, Novom Sadu i ostalim većim gradovima ta tišina jeste teška, tragična i šalje poruku, ali raščanska tišina mamila je suze u očima, jer je jedan grad, kod te iste korumpirana zgrade opštine ćutao 18 minuta - uz pahulje koje su polako počinjale da padaju i mraz koji je grizao obraze i ruke koje su mirno držale upaljene lampe na telefonima.
Prvi put u toku protesta koji su započeti u znak podrške studentima, veliki broj roditelja, nastavnika i prosvetnih radnika, izašao je na magistralni put i blokirao vozila iz pravca Kosova i Novog Pazara, dok je sneg bio sve jači.
Hvala, rekli su gestom neki građani sa mosta iz pravca Novog Pazara dok se kolona provlačila ispod vraćajući se na početnu tačku u gradski park odakle je započeta šetnja.
Crvenela se baklja, jer u koloni su i naši lokalni navijači. Pravila se buka, jer to su besni građani. I osećala se ljubav, jer to su studenti koji su zagrlili svoj grad.
Sneg i loši vremenski uslovi nisu se ni primetili. Šta više, pravili su nikad lepšu sliku te svesne Raške.
I vratiše se studenti, neumorno šetajući iako su revoluciju zajedno sa ostalim studentima u Srbiji, samo dan pre pravili u Kragujevcu.
- Hvala vam, studenti su se vratili i vraćaćemo se, rekoše na megafonu.
Poruke i transparenti ostavljeni su na početnoj tački, kod spomenika.
Raščanski špijun ostavljen je kod zgrade opštine, a plakat "Studenti se vraćaju kući" nalepiše na prostorije Srpske napredne stranke.
Da znaju da su tu.
Autorka: Isidora Martać