U subotu, 12. juna u Bioskopu Balkan, otvorena je izložba Don’t Worry Eme Bregović, na kojoj ova vizuelna umetnica predstavlja svoje radove nastale u poslednjih nekoliko godina. Izložbu organizuje Fondacija Saša Marčeta, a kustoskinja izložbe je direktorka fondacije Ksenija Samardžija.
Posetioci mogu da pogledaju izložbu do 4. jula, a radno vreme Bioskopa Balkan je 11-20h od utorka do subote.
Povodom otvaranja izložbe u ovom prostoru, Ema Bregović je rekla: Balkan je u svojoj historiji toliko puta mjenjao identitet. Bio je i opera i pozorište, i bioskop i kafana. Mislim da se sve stvari na takav način mjenjaju i evoluiraju, pa i skulpture. Moja umjetnost pokušava da bude što pristupačnija i zato se i bavim arhetipovima – stvarima koje svi mogu da prepoznaju. Od koljevke, do babuški, ruskog jajeta, gnjezda. Arhetipovi grade kulture, grade identitete, i od momenta kada ih mi dekonstruišemo tu se stvara magija. Identiteti se non-stop mjenjaju i mješaju, i to je ljepota umjetnosti i čovječanstva.
Ksenija Samardžija, direktorka Fondacije Saša Marčeta, o izložbi je napisala: Monumentalnost radova, složena produkcija, sjajni aluminijum, mesing, sve je u funkciji utiska grandiozne apsurdnosti. Estetika je sačuvana. Upravo u svim ovim elementima nastajanja Eminih radova, koji se grade dugo, sporo, mukotrpno, učitava se potencijal koji svojom mladalačkom energijom unosi svežinu i smelost suočavanja sa fundamentalnim temama. U toj liniji Ema stoji uz rame sa prethodnim generacijama skulptora, žena, koje su dominantno predstavljale savremenu jugoslovensku umetničku scenu.
Ema Bregović rođena je u Parizu 1994. godine. Magistrirala je na Školi lepih umetnosti u Nantu (Francuska) 2018. godine, a trenutno živi i radi u Beogradu i Parizu. Ema crpi inspiraciju iz univerzuma nerazrešenih konflikata, fluktuirajućih identiteta i kontroverznih značenja, analizirajući kompleksna pitanja granica, transgresije, religija i šizmi. Njeni radovi reflektuju dihotomije i kontroverze i odišu ambivalentnošću, višeznačnošću i nesaglasnošću, koje su u konstantnom dijalogu sa opipljivim karakteristikama i subverzivnim konotacijama objekta. Umetnica na ovaj način provocira publiku, pozivajući je da istraži antagonizam između materijala koje koristi, objekata koje predstavlja i značenja koja im pridaje. Najznačajnija dela mlade umetnice prikazuju sinesteticku harmoniju između poezije i nasilja, odražavajući njenu katarzičnu potragu za mirom, jedinstvom i spokojem izgubljenim kroz jugoslovenske ratove.
